Ontdek nu de allernieuwste online cursus
Generatie GevoelsRijk: help je kind én jezelf emoties begrijpen
Van 'hoe het hoort' naar 'wat klopt voor mij'
Een gevulde toolbox, of toch niet?
Als klein meisje zei ik altijd al ‘later wil ik moeder worden’. Toen ik in groep 4 zat paste ik al op bij buurkindjes, genieten vond ik dat! Dat ging door tot in mijn tienerjaren en tijdens mijn studie Psychologie wist ik een bijbaan te bemachtigen als logeerhuisbegeleider binnen de GGZ.
Afgestudeerd als kinder- en jeugdpsycholoog, werkervaring binnen de GGZ en vervolgens een aantal jaar aan de slag als gezinsbehandelaar van gezinnen met grote zorgen. Ik volgde de postmaster opleiding tot relatie- en gezinstherapeut, waarmee mijn kennis verder werd aangevuld. Het werken met alle gezinnen leerde mij dat ieder mens en ieder gezin een eigen verhaal heeft, het heeft mij milder leren kijken.
Het heeft mij ook laten zien en begrijpen dat wat er gebeurt tussen mensen ontzettend belangrijk is. Mijn toolbox was flink gevuld (dacht ik..) Met al die kennis en werkervaring heb je een aardig idee hoe het is om met kinderen om te gaan, toch?
Dat dacht ik ook! Totdat ik zelf voor het eerst moeder werd in 2014. Er ging een compleet nieuwe wereld voor me open waarvan ik nog niet wist dat het bestond. Een zoektocht naar wie ik ben, wie ik wil zijn, meer in contact komen met mijn (moeder)gevoel en een opvoedstijl die bij mij past. Een ontwikkeling die nooit klaar is, welke gepaard gaat met twijfels, fouten maken en onzekerheden, maar ook met groei, vreugde, trots en prachtige lessen.
"Ik droom van een wereld waarin kinderen kunnen opgroeien tot
emotioneel volwassen en GevoelsRijke mensen."
De start van anders kijken
Wat ik leerde is dat het opvoeden van kinderen meer gaat over het heropvoeden van mijzelf.
Wat heb ik allemaal meegekregen? Wat wens ik voor mijn kinderen? Waarom doe ik wat ik doe en wie wil ik voor hen zijn? Emoties en gevoelens zijn daarin een heel belangrijk onderdeel, waarin ik zoekend ben geweest hoe daarmee om te willen gaan. Ik dacht veel te weten door mijn achtergrond als psycholoog en gezinstherapeut.
Toch heb ik pas in de praktijk geleerd
wat goed voelde voor mij. Als vanzelf ging ik doen wat ik kende van vroeger en wat ik leerde tijdens mijn studies. Dus zette ik mijn oudste in de hoek wanneer hij een driftbui had. Ik dacht dat het zo hoorde, ‘omdat hij anders zijn zin zou krijgen’. Negatief gedrag negeren en vooral het gewenste gedrag belonen. Ergens voelde dat toch niet helemaal kloppend voor mij. Een reis van ontwikkeling
volgde en mijn mindset over ouderschap veranderde.
Van inwikkelen naar ont-wikkelen
In mijn eigen opgroeien, als tweede kind en oudste dochter, in een druk gezin met vier kinderen zijn allerlei overtuigingen gevormd. Iedereen wordt 'ingewikkeld' met laagjes van pijn/emotie, conditionering en gedrag. Die vormen samen onze maskers. We worden wie we denken te zijn.
Een van mijn overtuigingen (ik heb er tig) was dat ik een ‘ijskoningin’ was, zonder gevoel. Gek eigenlijk, want iedereen wordt met gevoel geboren. Ik weet inmiddels dat ik juist een gevoelig mens ben, dus het vertelt mij vooral dat ik ergens in mijn opgroeien terughoudend ben geworden met het delen van mijn gevoelswereld. Mijn ouders waren liefdevol en hadden het beste met ons voor. Tegelijkertijd waren zij net als iedere ouder zoekend in hun nieuwe rol. Zij gaven het ouderschap vorm vanuit het opvoedparadigma wat toen de norm was, gebaseerd op het behaviorisme, inclusief gedragscontrole technieken. Ik vermoed dat ik mede daarom zo gericht ben op verbinding, omdat ik het pijnlijk vond dat die verbinding werd verbroken (middels afzondering op de gang, straf en beschaming) wanneer ik het misschien wel het meeste nodig had. Ik ben me al op jonge leeftijd gaan aanpassen naar de verwachtingen van mijn omgeving, waarmee ik tegelijkertijd afstand ging nemen van mijn ware ik.
Mijn eigen kinderen helpen me om weer
meer in contact te komen met mijn gevoel, de speelsheid terug te vinden en nodigen mij uit emotioneel volwassen te worden. Gaat dat zonder slag of stoot? Zeker niet. En dat is oké, het is allemaal onderdeel van mijn ont-wikkeling. Een mooie reis terug naar wie ik in de kern ben.
"Ik ben dankbaar voor de spiegel die mijn kind me voorhoudt. Mijn kind is mijn grootste leermeester."
- Reminder uit het kaartendeck Reminders voor Verbindend Ouderschap -
Ik leer iedere dag!
Van controle over mijn kinderen
Van voornamelijk hoofd
Van me aanpassen
Van veelal serieus zijn
Van vermijden van emoties
Van veel
doen
controle over mezelf
hoofd, buik en hart
eigen keuzes maken en daarop vertrouwen
terug in contact komen met mijn speelsheid
omarmen van diezelfde emoties
naar steeds meer zijn
Wie wil ik zijn?
Met de komst van mijn eigen kinderen mag ik zelf ervaren hoe mooi en uitdagend het gezinsleven kan zijn. De zoektocht naar de opvoedstijl die bij mij (en mijn partner) past startte direct na de komst van mijn eerste kind. Het vormen van een gezin heeft voor mij als een aardverschuiving gevoeld. Ik dacht te weten hoe ik het zou willen doen, maar in de praktijk bleek het compleet anders te zijn. Wat voelt goed richting mijn kind? Hoe gaan we dit samen doen als ouders? Welke keuzes hebben we allemaal te maken en hoe weten we dat we de ‘juiste’ keuzes maken? En dan al die meningen van anderen, wat moeten we daarmee? Waar hebben we invloed op? In welke laagjes wikkelen wij onze kinderen in? Een zoektocht die nog altijd voortduurt. In sommige situaties is het overduidelijk. Dan weet ik wat goed voelt en wat ik wil voor mijn kinderen. In andere situaties word ik onzeker en slaat de twijfel toe. En toch, stap voor stap komen we samen verder, groeien we als gezin en groei ik als individu.
Mijn visie
Mijn visie op het ouderschap bepaalt mijn basishouding. Kinderen in de basis als goed zien. Alles is al in hen aanwezig. Wat zij vooral nodig hebben is een omgeving waar zij tot bloei kunnen komen. Wij volwassenen zijn een belangrijk onderdeel van die omgeving. Ik kijk naar gedrag van kinderen als een manier om te communiceren. Laten we bewust zijn van het feit dat we sowieso fouten maken als ouder, met daarna ruimte voor herstel. Voor mij is het belangrijk om bereid te zijn naar jezelf te kijken, wat ruimte biedt om je kind te helpen zich te ontplooien en bij te dragen aan zijn/haar welbevinden.
Op het gebied van ouderschap laat ik mij inspireren door vele voorbeelden. Onder andere het gedachtengoed van Gordon Neufeld (Hechting- en ontwikkelingsgericht Ouderschap), Alfie Kohn (Onvoorwaardelijk Ouderschap), Haim Omer (Verbindend Gezag/Geweldloos Verzet), Dan Hughes (Hechtingsgerichte gezinstherapie) en vele anderen.
De ouder zijn die je graag wilt zijn gaat voor mij over authenticiteit en een nieuwsgierige, respectvolle grondhouding als ouder. Voorleven is wat mij betreft de meest krachtige ‘methode’, kinderen leren tenslotte door te kijken naar anderen. Dat vraagt bewustwording over het eigen handelen, reflectie en goed in contact staan met jezelf.
8 random weetjes over mij
Geen vroege vogel hier, echt avondmens!
Als er een Award zou zijn voor slechtste huisvrouw zou ik zeker kans maken.
Vrienden associëren mij met eten, vraag hen maar waarom.
Ik sta met beide voeten op de grond én hou van spiritualiteit. Nee, iets is te gek!
Ik ben graag op mezelf! Sinds een paar jaar ga ik jaarlijks een nachtje alleen weg, heerlijk vind ik dat.
In de natuur kom ik het meest tot rust, maar stiekem kom ik er te weinig.
ik baar duizend keer liever een baby dan dat ik een medische ingreep moet ondergaan.
Boeken tic met als resultaat een behoorlijke verzameling en dus een uitpuilende boekenkast.